مـــــن؛
نـــبـــودنــــــت را تــــــاب مــی آورم
رفــتـنــت را تـحمـــــل مــی کنم
فــــــرامــــــوش شـــــدنـــــم را بــــاور مــی کــنــــم … ا
امـــــــــــــــــــا ؛
فــــــرامــــــوش کردنــــــت
دیــگـــر کـــــار مــــــن نـــیـــســـت
رویاهای خیس روزگارم را به آسمان نمی سپارم چون باران آن ها را می شوید و از صحنه زمینی دلم پاک می کند.
آنها را به پرواز پرستو ها نمی سپارم چون اوج می گیرد و از دیدگانم دور می شود شاید فراموشم شود.
آنها را به دریا نمی دهم زیرا خورشید سوزان آسمان آنها را بر ابرها می دهد و از آینه ی چشمانم می گذرد.
رویاهای آسمانی و دریایی و بلندم را به تو می سپارم چون تو می دانی و مرا می فهمی که قلب من جایگاه محبت های توست.
پس تو را به سخاوتت و محبتت سوگند می دهم تنهایم مگذار و مرا به خودم رها مکن یا اجود الاجودین...
از دورتورا دوست دارم
بی هیچ عطری،
آغوشی ،
لمسیو یا حتی...
بوسه ای ..
خداوندا تو میدانی که من دلواپس فردای خود هستم مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را مبادا گم کنم اهداف زیبا را مبادا جا بمانم از قطار موهبت هایت خداوندا
مرا مگذار تنها لحظه ای حتی . . .
